Prof Dr Sci. med Dr Jakov Smodlaka (9. IV 1922, Beograd - 3. XI 1984) u Beogradu je završio osnovnu školu i gimnaziju. Medicinski fakultet je upisao 1940. godine u Beogradu, a studije je nastavio 1945. godine, posle rata.Godine 1942. i 1943. je boravio u Italiji kao prinudno iseljen iz Dalmacije. U prvoj polovini 1944. godine je stupio u Narodno Oslobodilačku Borbu. Studije medicine je zavšio 1945. godine u Beogradu. Na IV Internoj klinici je započeo specijalizaciju iz interne medicine. Aprila 1952. godine je upućen za šefa internog odeljenja u Peći, a zatim je do kraja 1953. godine bio upravnik Bolnice u Đakovici. Specijalizaciju iz neuropsihijatrije je započeo januara 1954. godine kao lekar Neuropsihijatrijske klinike u Beogradu, a specijalistički ispit je položio sa odličnim uspehom aprila 1959. godine.

Za asistenta za predmet neurologija i psihijatrija je izabran 1960, a reizabran 1964. godine. Početkom 1965. godine fakultetaska Uprava Medicinskog fakulteta mu prihvata habilitacioni rad sa temom "Razlika i slicnost izmedju temporalne i psihomotorne epilepsije". Drugi ponovni izbor za asistenta (predmet neuropsihijatrija, na Medicinskom fakultetu u Beogradu) mu je odlukom Saveta Medicinskog fakulteta potvrđen 27. II 1968. godine, U toku 1965. godine kao učesniku za raspisani konkurs za docenta od strane stručne komisije su mu priznate kvalifikacije za docenta, ali do izbora nije došlo jer se kandidat, Dr Smodlaka, samoinicijativno povukao sa pomenutog konkursa. Doktorirao je 1979 godine. Posle položenog specijalističkog ispita iz neuropsihijatrije, orijentisao se za rad u oblasti elektroencefalografije i kliničke neurofiziologije; u to doba ova oblast je zauzimala sve važnije mesto u dijagnostici neurolških i psihijatrijskih oboljenja. Dr Smodlaka je bio šef odseka za EEG i kliničku neurofiziologiju koju je osnovao 1957. godine. Osnovna znanja iz ove oblasti je stekao na usavršavanju na Institutu za kliničku neurofiziologiju kod profesora P. Passouant-a, a kasnije ih kroz niz seminara i kurseva preneo na lekare i tehničare. Više puta je učestvovao na kongresima u zemlji i inostranstvu sa radovima iz oblasti EEG-a. Dr Smodlaka je inicijator osnivanja Sekcije za elektroencefalografiju i kliničku neurofiziologiju pri Srpskom lekarskom društvu. U vreme njenog osnivanja je bio njen sekretar, a kasnije i predsednik; on je inicijator povezivanja stručnjaka ove specijalnosti u Jugoslaviji. Jedan je od osnivača Udruženja za EEG i kliničku neurofiziologiju pri Savezu lekarskih društava Jugoslavije. Uz njegovu inicijativu i pomoć osnovano je više kabineta za EEG pri neuropsihijatrijskim odeljenjima (npr. EEG kabinet na Medicinskom fakultetu u Novom sadu). Aktivan je član Srpskog lekarskog društva, član uredništva informativnog lista SLD-a "Lekar". Za zasluge u ratu je odlikovan Orednom zasluga za narod. Rezervni je kapetan JNA. Niz godina je u svojstvu asistenta vodio nastavu za studente medicinskog fakulteta iz oblasti epilepsija, elektrodijagnostike nervnih oboljenja i elektroencefalografije.
"Analizom serijskih EEG-a kod depresivnih bolesnika Psihijatrijske bolnice u Beogradu potvrđeni su ranije izneti stavovi o neznatnim ili nikakvim promenama EEG-a kod depresivne psihoze. Međutim, pošto je snimanje vršeno serijski, zapaženo je da postoji i jedan mali procenat bolesnika koji ima srednje i visoko izražene električne promene za vreme lečenja psihoze. Detaljnim upoređivanjem je zaključeno da se radi o bolesnicima kod kojih se EEG promene mogu vezati za druga patološka stanja koja su koincidirala ili prethodila psihozi." Ovim zaključkom je, 8. VIII 1969. godine, Komisija (sastavljena od Profesora J. Ristića, Miomira Savićevića i Srboljuba Stojiljkovića) pozitivno ocenila molbu Dr Jakova Smodlake da se unapredi u zvanje docenta. Za vanrednog profesora neuropsihijatrije je izabran 1980. godine. Od maja 1983. do kraja 1984. godine je bio direktor Neuropsihijatrijske klinike u Beogradu.